En ja hoor! Daar kwam hij weer aan! Langzaam en onbezorgd fietste hij over het zandweggetje richting de Zulte. De twee kinderen zaten stiekem met rode blosjes op de wangen in de bosjes en hielden de oude man strak in de gaten. Hoe dichter de oude bij de plaats kwam waar de jeugd verstopt zat, des te sneller begonnen de kinderhartjes te kloppen. Ze wisten dat het tijdstip ieder moment kon gaan aanbreken, waarop hij onbewust de plaats zou gaan aanwijzen, waar hij zijn schat had verstopt! Je zou haast gaan denken aan een moderne versie van Hans en Grietje; twee kinderen die aan al het lekkers denken en daardoor de boze heks uit het oog verliezen.
Ruim zestig jaren geleden zaten er dus twee gespannen en zenuwachtige kinderen in de bosjes te kijken wat een oude man daar nu elke dag deed bij het Tipbosje in de Zulte. De teleurstelling zal bij de kinderen enorm groot geweest zijn dat hij geen goed en juwelen uit het gat trok, dat in de stam van een heel oude kraakwilg (Salix fragilis) zat. Nee, niets van dat. Geen glinsterende edelstenen of zilveren ringen. Nee, er kwam een smerige groene fles tevoorschijn, die de oude man aan zijn lippen zette.
Twee grote slokken nam de oude man en toen stopte hij ineens met drinken. Onder het afvegen van zijn mond keek om zich heen en plaatste de fles snel terug in het donkere gat zoals een kwajongen zou doen wanneer hij een koekje wilde stelen en zijn moeder kwam net de kamer binnen. Nogmaals keek hij om zich en bestudeerde de omgeving heel nauwkeurig. Nadat hij ervan overtuigd was dat niemand hem gezien had slingerde hij zijn rechterbeen over het zadel en fietste door naar de weg.
Dagenlang hadden de kinderen gezien hoe de oude man daar over de zandweg vanaf ’t Ebbensveldje naar de grote weg fietste en juist op die ene plak stil bleef staan. De hele tijd hadden zij de spanning opgebouwd en als zij wisten waar de schat lag, dan waren zij rijk en hoefden hun ouders nooit meer te werken. Beteuterd keken ze elkaar aan en wisten dat ze geen grote schat, maar een stiekeme drinker hadden ontdekt die hier dagelijks langs kwam voor een paar slokjes jenever.
Nu is het bovenstaand en waar gebeurd verhaal leuk om te lezen en blijft het bewaard voor het nageslacht, een andere en niet onbelangrijke hoofdrolspeler in het verhaal is toch wel de oude kraakwilg. De toen al oude boom staat er nog steeds maar wordt zienderogen minder door onder andere de zware stormen van de laatste jaren. Net zoals de belevenis van de twee kinderen, dient ook de oude kraakwilg voor het nageslacht bewaard te blijven. Als was het maar voor de twijgjes die er na een stormachtige dag met veel regen over het weggetje liggen.
Het is een geluk dat de boom er nog steeds staat. Bij de aanleg van de rondweg, de daarbij behorende rotonde en de fietstunnel, heeft de voormalige gemeente Roden echt hun best gedaan om het laatste restant van een eeuwen oud bosje weg te krijgen, te vernietigen. Dit bosje, ook wel ’t Tipbosje genoemd, lag deels op het grondgebied van de familie Baving. Toen de kraanmachinist de opdracht kreeg van de opzichter van de gemeente, om de laatste troep ook maar even weg te halen, stonden de gebroeders Baving klaar met mestvorken en gaven de beste man de keus: ‘Stoppen of steken!’ Volgens Geert, de oudste van de Bavings, was de man nog nooit zo snel uit zijn kraan gekomen.
Natuurlijk bleef het hier niet bij en de gemeentelijke opzichter riep instanties zoals de provincie Drenthe en Rijkswaterstaat erbij om hun gelijk te halen en alsnog het bos helemaal van de kaart te krijgen. Echter, toen de gebroeders konden aantonen tot waar het gebied van de gemeente Roden en nog belangrijker, waar hun bezit lag door middel van de betonnen paaltjes, die enkele weken eerder waren geplaatst door het Kadaster, moest de gemeente hun keutel wel intrekken en bleef het restant bewaard.
Eigenlijk doet het einde ook enorm veel denken aan het sprookje van Hans en Grietje. De grote boze heks stak haar hoofd op een plaats waar deze niet mocht zijn en kreeg een beste schop onder haar kont, iets wat tot het einde van die enge, boze heks betekende voor een lange tijd. Helaas waart de geest van die vreselijke boze heks nu weer boven de Zulte rond!
De Zulte van toen. 